กำลังใจไม่มีวันหมด

ทุกคนทำงานหนักทุกคนแต่ไม่อยากให้เครียด งานหนักมันก็ต้องเหนื่อย บางทีงานที่ทำไม่มีค่ากำนัลตอบแทน แต่ที่จะทำงานให้มีความสุขได้คือความพอใจในงานที่เราทำ ทราบข่าวว่าพนักงานแพ็คของทำงานหนักมากหรือจะเป็นส่วนใดๆขอให้กำลังในทุกส่วนทราบว่าบางทีถึงต้องพลัดเวรกันทำคนที่ลงไปเป็นจิตอาสาอย่างนี้เรียกว่าทำเพื่อประเทศชาติ ถ้าเราไม่ทำหรือทำคนเดียวงานที่ทำก็จะยากไม่ว่าจะเป็นในองค์กรหรืองานส่วนรวมงานนั้นหรือองค์กรนั้นถ้าไม่มีความเข้าใจอันดีต่อกันบรรยากาศแห่งความสุขก็ไม่มี ที่ออกมาทำอย่างนี้เรียกว่าความสามัคคี ความสามัคคีนี้เป็นพลังเป็นธรรมที่มีอำนาจ ถ้างานนี้ต่างคนต่างทำมันก็ไม่เป็นพลังไม่เกิดความสามัคคี เรื่องของโลกมันเป็นเรื่องธรรมดา ชาวบ้านที่น้ำท่วมทำอย่างไรดี อันนี้หนีไม่พ้นความจริงแล้วถึงแม้ทรัพย์สินจะเสียหายแต่หากครอบครัวเรายังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันก็เป็นเรื่องดีอย่างยิ่ง ความท้อความเสียใจอาจจะเกิดขึ้น ภัยธรรมชาติมันเป็นเรื่องของธรรมชาติเราจะห้ามฝนห้ามฟ้าห้ามน้ำไม่ให้ไหลก็ไม่ได้แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญมากกว่าที่เราได้ช่วยเหลือกันอันนี้สำคัญอย่างยิ่ง โบราณว่าไว้ว่า"รู้เท่าเอาไว้ป้องกัน รู้ทันเอาไว้แก้" ก่อนอื่นขอให้ตั้งใจของเราไว้ให้ดีก่อนเพราะความเครียดมันจะเกิด ทุกข์เพราะการสูญเสีย ทุกเพราะประสบกับสิ่งที่ไม่ต้องการไม่อยากประสบพบเจอมันไม่ถูกใจเราไม่ต้องการให้น้อมใจเข้าหาความจริงเห็นมันเป็นเรื่องธรรมดาอย่างนี้คงพอเป็นที่สบายใจ ทุกอย่างมีทางเริ่มต้นใหม่เอาใหม่ค่อยสู้้กันอีกที คนที่ลงไปทำงานช่วยเป็นจิตอาสาบ้างข้าราชการที่ลงไปดูแลทุกข์สุขของพี่น้องประชาชนขอให้ตั้งใจของเราไว้ในฉันทะธรรม ถ้าหากมันยังไม่เกิดมีให้สร้างฉันทะนี้ขึ้นมามองให้เห็นประโยชน์ในส่วนงานที่เราทำงานนี้ถึงจะไม่มีผลกำไรแต่ที่จะได้คือน้ำใจที่ประเสริฐ พระพุทธเจ้าก่อนตรัสรู้ก็บำเพ็ญธรรมนี้คือจาคะความเสียสละเเสียสละความสุขส่วนตัวในพระราชวังมานอนกลางดินกินกลางทรายเดินทางประกาศพระศาสนาไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพราะพระองค์ตั้งใจของพระองค์ไว้ในธรรมที่จะยังประโยชน์แก่มหาชน รุ่นต่อเป็นพระสาวกก็ทำงานนี้หนักเช่นกันดูตัวอย่างหลวงพ่อชาถึงสังขารท่านจะเป็นอัมพาตแต่งานที่ท่านทำเป็นไปเพื่อประโยชน์และความสุขของชาวโลก หลวงตามหาบัวท่านมีร่างกายสังขารถึง๙๐แต่กำลังใจในการทำงานไม่เหน็ดเหนื่อยจนวาระสุดท้ายก็ทำงานเพื่อประโยชน์สุขของชนหมู่มาก หลวงพ่อปัญญาท่านแสดงธรรมจนวาระสุดท้ายของท่าน พระศาสดารวมทั้งพระสาวกทั้งหลายเหล่านี้ต่างก็ตั้งฉันทะธรรมไว้ในใจ วิริยะในการประพฤติปฏิบัติธรรมหรืองานที่ท่านทำ เป็นเหตุให้ไม่รู้จักคำว่าเครียดหรือท้อ เหนื่อยได้แต่ไม่ได้ท้อหรือล้มเลิกงานที่เราทำฉันทะที่ตั้งไว้ดีก็ทำให้ความมั่นคงของงานเกิดด้วยจิตตะคือความตั้งใจไว้ดีนั่นแล วิมังสาไตร่ตรองเสมอพิจารณางานนีที่เราทำว่าเป็นประโยชน์ได้มหากุศลมีน้ำใจพระโพธิสัตว์อันนี้เป็นบุญด้วยแท้ เห็นพี่น้องเราช่วยกันบริจาคเป็นเงินทองหรือเป็นเครื่องอุปโภคบริโภคนับว่าได้ทำบุญที่ใหญ่พระศาสดาตรัสว่าเป็นกาลทานเป้นทานที่มีอานิสงสิืมากจัดอยู่ใน ทุพพิกขทาน ให้ทานเมื่อเกิดเหตุเภทภัยไม่ว่าจะเป้นน้ำท่วม ไฟไหม้ หนาวจัดอันนี้จัดเป้นทุพพิกขทานเป้นมหาทาน มีเรื่องพอจะเล่าให้ฟังในที่นี้ว่าครั้งหนึ่งมฆมานพนี้กำลังสร้างถนน สร้างศาสาท่าน้ำให้ผู้คนได้พักได้ดื่ม มีคนกลุ่มหนึ่งมาเห็นมฆมานพนี้นี้ทำงานก็เลยเข้าไปถามว่าท่านกำลังทำอะไรมฆมานพก็บอกความตามนั้นว่าจะทำให้คนส่วนมากที่เดินทางไปมาได้พักไ้ด้อาศัย คนเหล่านั้นเห็นว่าเป็นประโยชน์ดีนักแล จึงได้ช่วยมฆมานพทำงานขุดบ่อ สร้างศาลา ปรากฏว่าเมื่อถึงคราวล่วงลับดับกาลมฆมานพไปเป็นพระอินทร์ส่วนคนทั้งหลายที่ไปช่วยมฆมานพแม้ว่ามฆมานพจไม่ได้เอ่ยให้คำว่าวานช่วยด้วยไปเกิดบนสวรรค์ยามาเป็นสวรรค์ที่อยู่สูงกว่าชั้นดาวดึงส์ของพระอินทร์ ตอนนี้เรากำลังทำงานอนุเคราะห์แก่ชาวโลกทำงานเพื่อประโยชน์และความสุขของมหาชนเป็นบุญแล้วก็บุญใหญ่เพราะประโยชน์ที่ได้ตนเองได้ทำทานที่เรียกว่าจาคะคือเสียสละความเห็นแก่ตัว ความอาลัย เวลา ครอบครัวความสุขสบายเสียสละออกหมดไปทำงานเพื่อพี่น้องประชาน คนส่วนมากก็ได้รับประโยชน์จากความช่วยเหลือของเรา ท่านทั้งหลายขอให้ตั้งใจให้ดีเถิดว่าจะทำประโยชน์ของตนและของผู้อื่นให้สำเร็จการที่ทำนั้นนับว่าเป็นมหากุศลของให้ท่านตั้งใจใจการทำงาน พี่น้องประชาชนที่ได้รับผลกระทบจากภัยธรรมชาตินี้ก็ให้ดำรงตนด้วยสติ มีพุทธภาษิตกล่าวไว้ตอนหนึ่งในกึสีลสูตรว่า .นรชนเหล่าใดนั้นดำรงอยู่ด้วยดีแล้วในขันติ โสรัจจะและสมาธิ ได้บรรลุถึงธรรมอันเป็นสาระแห่งสุตะและปัญญา ขออนุโมทนาในกุศลที่ทุกคนทุกท่านได้ร่วมกันทำมา ของให้กำลังทุกคนทุกท่าน เจริญพร